park krajobrazowy puszczy rominckiej
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej ma służyć ochronie wartości przyrodniczych, historycznych oraz walorów krajobrazowych i wypoczynkowych. Jego obszar stanowią głównie lasy Puszczy Rominckiej których granicę od północy stanowi polsko-rosyjska granica państwowa, a od południa i wschodu nasyp linii kolejowej z początków XX wieku.
Cała Puszcza Romincka obejmuje powierzchnię około 35 500 ha, z czego w granicach naszego kraju i parku - 12 000. Terytorium Parku jest jakby miejscem przejścia pomiędzy krajobrazem Mazur, a Pojezierza Litewskiego. Charakteryzuje się na przemian pasmami morenowych i kemowych wzgórz oraz licznymi obniżeniami. Deniwelacje sięgają tu nawet 120-140 m.
Nazwa Puszczy Rominckiej wywodzi się od płynącej przez nią rzeki Błędzianki - w języku Jaćwingów i Prusów - Rominty. Historycznie tereny Parku do 1945 r. należały do Prus Wschodnich. Po II wojnie zostały przyłączone do Polski jako Ziemie Odzyskane.
Utworzono: 1998 r.
Powierzchnia: 14 620 ha + 8 500 ha otuliny
Największa rzeka: Błędzianka
Ilość rezerwatów: 5
Pokrycie terenami leśnymi: 80% powierzchni
hydrografia
Sieć wodna Parku bogata jest w strumienie, rzeczki, źródliska, jeziorka i jeziorne "oczka". Teren poprzecinany jest dolinami rzek: Błędzianki, Bludzi, Czerwonej Strugi oraz Żytkiejmskiej Strugi. Na obrzeżach puszczy znajduje się kilka ładnych jezior - Pobłędzie, Boczne, Tobellus, Przerośl, Czarne (Gołdapskie), Ostrówek i Gołdap.
flora i fauna
Flora i Fauna: Roślinność Parku jest bardzo zróżnicowana, choć przewagę ma las typu borealnego, przypominający tajgę. Tworzy ją głównie bór mieszany ze świerkiem i domieszką drzew liściastych (dębu, jesionu, grabu, klonu) z bogatym podszyciem leszczynowym i czeremchowym. Znaczny obszar - 14,6 % zajmują także grondy - lasy liściaste. Są także partie lasów sosnowych i świerkowo-sosnowych.
Żyją tu niemal wszystkie gatunki zwierząt łownych oraz chronionych. Kiedyś były tu także żubry, tury, niedźwiedzie i tarpany. Obecnie można spotkać: łosia, jelenia, sarnę, dzika, wilka, borsuka, jenota, kunę, gronostaja, wydrę, rysia, piżmaka, a także zająca w tym rzadkiego - zająca bielaka. Z ptaków żyją tu: żurawie, bociany czarne i białe, łabędzie, czaple, cietrzewie, jarząbki, orzeł bielik, rybołów, sowy i inne.
Dla ochrony najcenniejszych zespołów florystycznych utworzono w Parku kilka rezerwatów przyrody:
- Żytkiejmska Struga,
- Czerwona Struga,
- Dziki Kąt,
- Boczki,
- Mechacz Wielki.
Zabytki: Najczęściej odwiedzanym zabytkiem na terenie Parku są mosty kolejowe w Stańczykach. Nie są to jedyne mosty na szlaku starej kolei, ale ze wszystkich największe. Podobne, choć znacznie mniejsze są w Kiepojciach (wjazd od Dubeninek).