W maleńkiej miejscowości zamieszkałej przez zaledwie stu mieszkańców, na skraju Polski znajduje się jeden z dwóch drewnianych meczetów tatarskich. Bohoniki, bo o tej miejscowości mowa, są maleńką wioską znajdującą się na w niedalekiej odległości od Sokółki. Obecnie zamieszkuje ją około 100 osób, w tym 14 Tatarów. 

Legenda głosi, że Bohoniki zostały dane w darze od króla Sobieskiego dla dzielnego Tatara, za jego wierną służbę. Król miał powiedzieć, że cały teren jaki Tatar zdąży objechać na koniu w ciągu jednego dnia będzie jego. Tak naprawdę, historia związana z powstaniem tego miejsca jest mniej romantyczna- rotmistrz Olejewski otrzymał Bohoniki od króla za niewypłacony żołd.

Obecny meczet nie jest niestety tym, który pamięta czasy Jana Sobieskiego. Według lokalnej tradycji dawny meczet stał we wschodniej części wsi, w okolicy mizaru. Obecny meczet został odbudowany w XIX wieku, po pożarze starej świątyni.

                

                  

Wnętrze meczetu podzielone jest na część dla kobiet i dla mężczyzn oraz wspólny przedsionek, w którym zostawia się buty. Wierni modlą się obok siebie zwróceni twarzą ku Mekce, której kierunek wyznacza mihrab. Wnętrze meczetu urządzone jest skromnie, zgodnie z zasadami Koranu, nie znajdziemy w świątyni żadnych wizerunków Mahometa. Budynek przykryty jest dachem z gontu, ściany od zewnątrz i wewnątrz wyłożone są deską szalunkową.

Do meczetu wchodzimy po zdjęciu obuwia, klucze do świątyni udostępnia właścicielka domu naprzeciwko meczetu. Chętnie wpuszcza zainteresowanych do środka i opowiada o meczecie, o zasadach islamu i o życiu w Bohonikach.

Oprócz meczetu możemy w Bohonikach obejrzeć mizar, czyli muzłumański cmentarz. Krążąc między mogiłami możemy zauważyć, że arabskie imiona mieszają się tu z typowo polskimi. Im nowszy grób tym mniej również różni się od grobów chrześcijańskich. Starsze mogiły możemy łatwo poznać po tym, że umieszczone są tam dwa kamienie nagrobne- jeden u głowy, drugi za u stóp zmarłego.