jezioro garbaś
Jest to jezior rynnowe z grupy tak zwanych jezior filipowskich. Przepływa przez nie rzeka Rospuda. Jezioro ma brzegi częściowo wyniosłe i stromo opadające, linię brzegową słabo urozmaiconą. Brzegi zachodnie i południowe są porośnięte lasami, wschodnie zaś - polne z lasankami na stromej skarpie. Garbaś to akwen o znacznych cechach oligotroficznych, z wąską strefą litoralną - ubogą w roślinność nawodą i zanurzoną. Jest to jezioro sielawowo-leszczowe, obfite w ryby. Występują w nim okoń, leszcz, szczupak, lin, płoć, miętus, sieja, sum i węgorz.
Woda jeziora jest czysta, dość przejrzysta, dno piaszczyste, miejscami żwirowe - prawie wszędzie dostępne do kąpieli - lecz często niebezpieczne przez jego gwałtowne spadki.
Na wschodnim brzegu, gdzie rozciąga się wieś Matłak - archeolodzy odnaleźli najstarsze ślady pobytu człowieka na Suwalszczyźnie - z okresu środkowej epoki kamiennej (7 500 - 4 000 lat p.n.e.).
Woda jeziora jest czysta, dość przejrzysta, dno piaszczyste, miejscami żwirowe - prawie wszędzie dostępne do kąpieli - lecz często niebezpieczne przez jego gwałtowne spadki.
Na wschodnim brzegu, gdzie rozciąga się wieś Matłak - archeolodzy odnaleźli najstarsze ślady pobytu człowieka na Suwalszczyźnie - z okresu środkowej epoki kamiennej (7 500 - 4 000 lat p.n.e.).
- powierzchnia: 140,56 ha
- maksymalna głębokość: 48 m
- średnia głębokość: 20,9 m
- długość: 3400m
- maksymalna szerokość: 700 m
Jezioro Garbaś zimą
Informacje zaczerpnięto z :
- S.Maciejewski "Po ziemi Suwalskiej"
- S.Maciejewski "Szlakami Północnej Suwalszczyzny"
- I.W. Baturowie "Po ziemi Augustowskiej"
- W.Batura "Szlakami Południowej Suwalszczyzny"
- J.Bacewicz "Podstawy wiedzy regionalnej ziemia suwalska"