gmina mielnik

Mielnik - utracił prawa miejskie w 1934 roku, był miastem dużym i ważnym, położonym na prawym brzegu rzeki Bug na bogatych złożach kredowych - dotąd intensywnie eksploatowanych.
Historia tego urokliwego miejsca sięga XI wieku. Mielnik zlokalizowany był przy dwóch znanych szlakach handlowych. Pierwszym była rzeka Bug będąca szlakiem handlowym między Gdańskiem, a Lwowem, drugim droga wiodąca z Wilna do Krakowa.Od XI do XII wieku Mielnik stanowił własność rosyjskiego księcia Daniela Szwarno. W XIV i XV wieku pod panowaniem Litwinów. Otrzymał prawa miejskie w 1440 roku, a liczba mieszkańców przekroczyła 1500 osób.
W 1655 roku podczas Potopu Szwedzkiego Mielnik został zniszczony i utracił 480 mieszkańców. W związku z wybudowaniem nowego mostu na rzece Bug w pobliżu miasta Siemiatycze Region Mielnik zaczął się przeobrażać z ośrodka handlowego w teren rolniczy, na którym eksploatowano również złoża kredy.Pod koniec XVIII wieku Mielnik znalazł się ponownie pod panowaniem władz rosyjskich. W 1919 roku na mocy porozumienia zawartego pomiędzy Niemcami, Rosją i Polską tereny wschodnie, w tym Mielnik wróciły pod rządy Polski. W 1918 rejon Mielnika liczył 2639 osób, a do 1950 roku liczba ludności spadła do 826 osób.
Duża i malownicza rzeka, bujna przyroda, nieskażone środowisko ('Zielone Płuca'), przyjazny klimat nacechowany właściwościami leczniczymi to wyznaczniki zapewniające znakomity wypoczynek. Bliski kontakt z naturą, wyjątkowa roślinność, możliwość spotkania łosia lub dzika. Cisza... czyste powietrze... bliski kontakt z przyrodą... Nadbużańskie Podlasie Gmina Mielnik to wymarzona kraina wypraw, a to, za czym najbardziej tęsknimy jest na wyciągnięcie ręki - cisza i spokój.

turystyka
walory przyrodnicze, atracje, zabytki
Mienik zapewnia dużo atrakcji aktywnym zwiedzającym. Walory Bugu przyciągają zarówno wędkarzy, jak również pasjonatów rejsów jachtam, statkami i tratwami. Niezapomniane spływy kajakowe jednym z najatrakcyjniejszych szlaków wodnych przebiegającego przez najciekawszy fragment doliny Bugu jakim jest Podlaski Przełom Bugu, rozciągający się od Niemirowa do Drohiczyna. Liczne ścieżki piesze i rowerowedostarczają niesamowitych, malowniczych widoków pól, lasów, łąk i są sposobem na aktywne spędzenie wypoczynków na świeżym i nieskażonym powietrzu. Turyści uwielbiający kąpiele słoneczne, piękną opaleniznę i piasek mogą skorzystać z miniplaży nad samym Bugiem.
Atrakcje turystyczne warte zwiedzenia:
Mielnik :
- Cerkiew prawosławna p.w. Narodzenia NMP - zbudowana w roku 1823, orientowana w stylu historyzującym bizantyjskim. Postawiona została na planie prostokąta z kamienia polnego, cegły i otynkowana. Otoczona jest murem oddzielającym miejsce święte od zwykłego otoczenia. Wnętrze podzielone na nawy trzema parami drewnianych kolumn toskańskich, oświetlone czterema kiwotami w stylu neorenesansowym, ołtarz ukryty jest za ikonostasem bogato zdobionym w ikony oraz zdobienia. Cała świątynia ozdobiona jest wieloma ikonami oprawionymi w piękne rokokowe złocone ramy, a ściany pokryte są wspaniałymi freskami o motywach biblijnych.
- Galeria "VAVA" - mieści się w XIX wiecznym zabytkowym budynku dawnej Synagogi, odrestaurowanym przez aktualnych właścicieli, co przyniosło im nominację do nagrody Generalnego Konserwatora Zabytków w Warszawie; okresowo uzupełniana, stała ekspozycja dzieł wybitnych współczesnych polskich twórców
- Kaplica cmentarna p.w. Matki Boskiej Opiekuńczej - zbudowana około 1777 roku. Z jej powstaniem wiąże się pewna legenda. Podobno w 1777 roku rzeką Bug płynęła ikona Matki Boskiej Opiekuńczej. Wyłowiono ją z wody i uznano za znak od Boga. Kilka miesięcy później, specjalnie dla niej wybudowano tę niewielką świątynię. Obecnie ikona ta znajduje się w murowanej cerkwi, przeniesiona ze względu na niebezpieczeństwo pożaru i brak zabezpieczeń w razie kradzieży.
- Ruiny kościoła zamkowego - spalony w 1915 roku, z całej budowli nie zachowało się do dzisiejszych czasów zbyt wiele, to łatwo zauważyć, że budowla jest orientowana, późnogotycka, murowana z cegły z użyciem kamieni polnych. Zaznacza się rzut na planie prostokąta, który jest dobrze widoczny mimo złego stanu świątyni. Od strony południowej przylegają fragmenty prostokątnej zakrystii, a w głównej elewacji zachodniej znajduje się fragment gotyckiego portalu.
- Odkrywkowa kopalnia kredy - jest jedyną tego typu kopalnią czynną obecnie w Polsce; dziś rocznie wydobywa się około 80 tys. ton
- Rezerwat przyrody "Uszeście" - utworzony w 1985 roku stanowią go obszary bogate w skupiska roślinności kserotermicznej, które zawierają wiele gatunków rzadkich i podlegających ochronie prawnej (występują tu m.in.: aster gawędka, dzwonek boloński, gorycz siny; ochronie gatunkowej podlegają: wężymord stepowy, sasanka łąkowa, sasanka otwarta, ostrołódka kosmata, goryczka krzyżowa i pluskwica europejska). Rezerwat obejmuje dwa morenowe pagórki, tzw. Duże i Małe Uszeście. Jak już wcześniej było wspomniane Rezerwat Góra Uszeście stanowi najwyższe wzniesienie Wysoczyzny Drohickiej: Duże Uszeście osiąga 204 m n.p.m. zaś Małe Uszeście - 174 m n.p.m. Na terenie rezerwatu zalegają skały kredowe.
- Zespół przyrodniczo - krajobrazowy "Głogi"
Koterka:
- Cerkiew prawosławna p.w. Ikony Matki Boskiej Wszystkich Strapionych Radość - położona w leśnym uroczysku, usytuowana na leśnych grzęzawiskach. Historia powstania cerkwi jest fascynującym świadectwem objawienia się Matki Boskiej jak i głębokiej wiary miejscowej ludności. Wybudowana w roku 1912, w miejscu objawienia, gdzie wytrysnęło źródełko, do dziś znajdujące się przy cerkwi. Mimo upływu lat budowla nie posiada najmniejszych pęknięć, co dla niektórych nawet dziś jest świadectwem Bożej opieki.
Niemirów:
- Zabytkowy kościół p.w. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika - zbudowany w 1620 roku, a odbudowany w 1791 roku, brama-dzwonnica barokowo-klasycystyczna, murowana z cegły, tynkowana.
Radziwiłłówka:
- Rezerwat przyrody "Grąd Radziwiłłowski" - utworzony w 1990 roku. Zajmuje powierzchnię 24,16 ha. Jest to rezerwat leśny, którego celem ochrony jest zachowanie w stanie naturalnym fragmentu lasu grądowego charakterystycznego dla Wysoczyzny Drohickiej z dominującym gatunkiem dębu szypułkowego w wieku 150-180 lat. Cenny pod względem przyrodniczym fragment grądu, reprezentujący starodrzewia dawnej Puszczy Mielnickiej. W drzewostanie dominują okazałe dęby z domieszką lip, sosen i innych, z dolnym piętrem grabowym. W typowym grądowym runie występują gatunki rzadkie i chronione. Rezerwat jest również ostoją wielu gatunków zwierząt i ptaków.
Tokary:
- Zabytkowy kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego - zbudowany w 1527 roku w Wilanowie zburzony w 1876 roku, a następnie odbudowany w 1934-1935 w Tokarach, w konstrukcji zrębowej, oszalowany, stanowi cenny zabytek architektury sakralnej.

geografia
Gmina Mielnik jest najbardziej wysuniętą na południe gminą województwa podlaskiego. Od wschodu graniczy z Białorusią, zaś na południu - z województwami: mazowieckim i lubelskim, gdzie naturalną granicę stanowi rzeka Bug.Leży na Wysoczyźnie Drohickiej, która wchodzi w skład makroregionu - Nizina Północnopodlaska. Dolina Bugu stanowi tu część odrębnego mezoregionu - Podlaskiego Przełomu Bugu - zaliczanego do Niziny Południowopodlaskiej.



WARTO WIEDZIEĆ
Rzeka Bug w rejonie Mielnika stanowiła często linię frontu podczas działań I i II Wojny Światowej. Niemcy rozmieścili swoje wojska na południowo-zachodnim, a Rosjanie na północno-wschodnim brzegu rzeki. Ludność była wysiedlona z Mielnika, miasto palono, a pozostałości z kamiennych kościołów służyły jako stajnie dla koni. Rejon Mielnika był miejscem gdzie stoczono wiele dużych bitew w ciągu ostatnich siedmiu wieków.
Odkrywkowa kopalnia kredy jest jedyną tego typu kopalnią czynną obecnie w Polsce. Początki eksploatacji kredy w Mielniku datuje się na wiek XVI. Wydobywano ją początkowo do celów budowlanych metodą tzw. "biedaszybów". Aż do roku 1952 było to wydobycie ręczne wykorzystywane wyłącznie dla potrzeb okolicznych mieszkańców. Od połowy XX wieku rozpoczęto eksploatację na skalę przemysłową. Wybudowano również nowoczesny zakład przetwórczy. Dziś roczne wydobycie kredy wynosi około 80 000 ton.
INFORMACJE DODATKOWE
Na terenie Gminy Mielnik istnieją bardzo dobre warunki do turystyki rowerowej. Przez gminę przebiega około 100 km dróg asfaltowych oraz ponad 500 km dróg utwardzonych o dobrej nawierzchni. Poza drogami Siemiatycze-Adamowo i Siemiatycze-Mielnik na pozostałych drogach asfaltowych jest niskie natężenie ruchu samochodowego. Można także korzystać z malowniczych dróg polnych.W przygotowaniu jest duży szlak wiodący z Lubelszczyzny na Podlasie. Szlak ten będzie przechodził przez całą Gminę Mielnik: od Niemirowa, wzdłuż Bugu, poprzez Wajków, Mielnik, Osłowo do Grabarki.GOSPODARKA
Cechą charakterystyczną obszaru, na którym leży gmina, jest stosunkowo płytkie występowanie skał wieku prekambryjskiego. Przykryte są one skałami kolejnych er. W obrębie Platformy Prekambryjskiej wyróżnia się obszary wyniesione i obniżone. Teren, na którym położona jest Gmina Mielnik, stanowi część obniżenia zwanego Podlaskim. Osobliwością tej części podlasia są skały górnokredowe. Złoża kredy są tu eksploatowane od niepamiętnych czasów.Bezpośrednio na powierzchni kredy zalegają przeważnie utwory czwartorzędowe: utwory zlodowacenia środkowopolskiego (piaski, żwiry, gliny, głazy narzutowe, iły zastoiskowe) oraz utwory holoceńskie (aluwia rzeczne i torfy w dolinach rzek). Jedynie na wyniesieniu w Mielniku są one oddzielone płatami osadów trzeciorzędowych.Uformowane w okresie zlodowacenia środkowopolskiego Niziny - Północnopodlaska i Południowopodlaska przedstawiają krajobraz staroglacjalny. Głównymi jego formami na obszarze gminy są: dolina Bugu oraz wysoczyzna polodowcowa (Wysoczyzna Drohicka). Powierzchnia wysoczyzny ma charakter falisto-pagórkowatej równiny. W kierunku północnowschodnim rzeźba jest mniej urozmaicona, powierzchnia staje się bardziej płaska i wyrównana. Ku dolinie Bugu wysoczyzna opada wysokimi stromymi stokami, które porozcinane są głębokimi wcięciami erozyjnymi. Z krawędzi wysoczyzn łatwo można podziwiać piękno mielnickiej ziemi.
Dopływy Bugu - Mętna i Moszczona, są niewielkimi rzekami o małych przepływach. Płyną one dolinami o niewielkim spadku. Sprzyja to zabagnieniu i zatorfieniu ich dna. W Dolinie Bugu, w starorzeczach występują niewielkie jeziorka, które dodatkowo ożywiają ten obszar. Ponadto wysoczyznę w pobliżu Mielnika urozmaicają małe, malowniczo usytuowane oczka, które zasilane są okresowo przez wodę opadową.
60 % powierzchni gminy stanowią lasy, pozostałe 40 % - użytki rolne


