Utworzono: 1959 r.

Powierzchnia: 4,1 ha

Rezerwat archeologiczny, utworzony w celu ochrony fragmentu lasu z cmentarzyskiem Jaćwingów. Rezerwat znajduje sie blisko wsi Szwajcaria (k.Suwałk). Na skraju lasu nad brzegiem zarosłego jeziorka znajduje się kilkanaście kurhanów pochodzących z II i VI w. n.e. Kurhany o średnicy 6-21 metrów zbudowane są z kamieni pokrytych ziemią. Są to zarówno groby całopalne jak i szkieletowe. Na podstawie zbadanych ozdób, znajdowanych w grobach, - stwierdzono , iż chowano tu zwykłych członków plemienia jak i książąt.

Cmentarzysko Jaćwingów zostało odkryte w latach 50-tych XX wieku. Znajduje się na nim ponad 100 kurhanów, które wskazują miejsca pochówku członków tego plemienia. Kurhany pochodzą z okresu od II do IV wieku naszej ery.

Jaćwingowie zamieszkiwali obecne tereny Suwalszczyzny- ich terytorium rozciągało się od okolic jeziora Wiżajny po dolinę Biebrzy na południu. Centrum plemienne Jaćwingów znajdowało się w okolicach wsi Osinki- Szwajcaria- Żywa Woda- Czarnakowizna. Osady rodowe rozmieszczone były blisko siebie, jednak cały lud tworzył raczej luźne związki rodowo- plemienne. Jaćwingowie jednoczyli się dopiero, gdy chodziło o wyprawę łupieżniczą lub wojnę- wówczas wybierany był wódz, który to z czasem starał się rozciągać swoją władzę również na okres pokoju. Starania te dawały zalążek późniejszych księstw. 

Jaćwingowie trudnili się rolnictwem, łowiectwem, rybołóstwem, hodowlą- hodowali świnie, owce oraz tarpany- dzikie konie mieszkające w lasach, które obecnie są wymarłym gatunkiem. Jaćwingowie byli ludem wojowniczym i chętnie wyjeżdżali na wyprawy po łupy- w okolice Grudziądza, Drohiczyna czy Lublina.

W Szwajcarii znaleźć możemy cmentarzysko tego dawnego ludu- kurhany z pochówkami książęcymi, których pochodzenie datuje się na IV-V w. n.e.  Jaćwingowie w okresie wędrówki zmienili obrządek chowania zmarłych i przeszły na ciałopalenie. W okolicach Suwałk w większości znaleźć możemy właśnie pochówki popielcowe przykryte dużymi kurhanami kamiennymi.

Po wielu wojnach z innymi ludami - mazowieckimi i ruskimi ostatecznie kres ludu położyli Krzyżacy. Przez 30 lat najeżdżali i podbijali Jaćwież, ta jednak stawiała opór, w czym pomagała im puszcza, którą doskonale znali w przeciwieństwie do swojego wroga. W latach 1278- 1283 nastąpił ostateczny pogrom dzielnych wojów.

Dzisiaj po dawnych Jaćwingach zostały nam niektóre miejsca Podlasia, w których nazwie zachowała się cząstka dawnych nazw plemion- Sudowów, Nadrowowie, Kresmeni, Hańczanie, Wi(n)granie.